Saturday, February 27, 2010

Perfformiad calonogol...ond agorwch y to

Gêm gyffrous, annisgwyl. Yr unig broblem neithiwr oedd bod yr holl densiynau'n gwneud i'r dorf chwysu'n ddi-baid, a'r chwys hwnnw'n methu dianc o'r stadiwm. Roedd y chwys llawn cwrw yn cronni ar do'r stadiwm ac yna'n disgyn yn ôl ar y cae ac yn gwneud i chwaraewyr o'r ddau dîm lithro. Ar un adeg roedd fel edrych ar y Gemau Olympaidd yn hytrach na Phencampwriaeth y Chwe Gwlad.
At hynny, mae rhywbeth annaturiol am gêm o rygbi dan do. Dwi erioed 'di hoffi'r awyrgylch. Mae chwarae mentrus Cymru'n chwa o awyr iach, ond nid eu patrwm chwarae yw'r unig beth ddyle fod yn agored.

Saturday, February 13, 2010

Cymru'n ennill!!!!!!!!!!!!!!

Anhygoel! Dyna'r unig eiriau sydd i'w dweud ar ôl y gêm honno. Gwych. Arbennig o dda. Heb weld diweddglo tebyg ers 1999.
Roedd y gêm yn llawn gwallau sylfaenol ond mae'n rhaid mwynhau'n foment.

Friday, February 12, 2010

Why can some people run quickly?

In my experience I think it was/is because of the following:

-Being a left hander for writing (study the sprinters and find out how many are left-handed)
-Having iron tablets for anaemia when I was 12 (must have done something)
-Generally being scared of the opposition so running like ****

I was generally only quick over about 30 - 70m. The more athletic types can sustain it over longer distances.

Pethau Bach

I visited a pub recently where a famous individual used to drink.
The individual is dead now but the landlady was beaming.
"Oh yes, he used to come here all the time."
"Really?" I said. "Did he drink much?"
"Oh yes, and rather a lot apparently" she replied with a glint in her eye.

That short conversation taught me something. Those little everyday things. Trust your intuition.

Facebook

Ie, ar ôl misoedd (blynyddoedd?) o ymwrthod â'r peth, dwi wedi ymaelodi. Rhyw deimladau cymysg sydd gen i, mae'n rhaid cyfaddef. Mae gen i bolisi o beidio â gwrthod neb. Beth os yw'r unigolyn sy'n gofyn am gael bod yn ffrind o dan bwysau ofnadwy ac yn ystyried rhoi terfyn i'w fywyd? Sefyllfa eithafol efallai, ond nid yw llun o rywun yn gwenu'n hapus yn dweud dim am yr hyn sy'n mynd mla'n 'tu fewn' fel petai.
Ar y llaw arall, mae rhywbeth eithaf cyffrous am y peth. Ers i mi adael ysgol dwi 'di cael sawl breuddwyd o fod yn ôl yn ngwmni rhai o'm ffrindiau. Wedyn dihuno a theimlo rhyw boen ingol am rai munudau. Nawr mae gen i gyfle i droi'r cloc yn ôl, yn fewnol o leiaf.
Ond wrth i mi gynyddu'r gronfa o 'ffrindiau' mae'r holl beth yn mynd mwyfwy fel adrodd ar lwyfan. Mae'r 'gynulleidfa' mor fawr ac mor eang mae'n rhaid i chi fod ar eich gorau. Dim rhegi, dim siarad am neb. Meddwl am 'y ddelwedd'. A fydd dweud hyn a hyn yn plesio hwn neu hon? Yr union bethau dwi 'di bod yn ceisio'u hosgoi dros y degawd diwethaf.